
صدا کن مرا .
صدای تو خوب است .
صدای توسبزینه ی آ ن گیاه عجیببی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید.
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم.
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است.
تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی کرد.
و خاصیت عشق این است.
کسی نیست ،
بیا زندگی را بدزدیم ،آن وقت میان دو دیدار قسمت کنیم.
سهراب سپهری

نظرات شما عزیزان:
|